Jednym z najsłynniejszych amerykańskich finansteerów, którzy mieli najsilniejszy wpływ na politykę kraju, jest Bernard Mannes Barukh. Po osiągnięciu bezprecedensowego sukcesu dzięki spekulacjach z papierami wartościowymi, zbudował kolejną strategię sukcesu w inwestowaniu w polityków. Począwszy od wejścia na drabinę kariery od najniższej pozycji, w wieku 33 zarobił milion i założył własną firmę. Biografia Bernarda Barucha jest dowodem na to, że najbardziej uderzające osiągnięcia często należą do ludzi, którzy zaczęli od podstaw.
Biografia Bernarda Barucha
Bernard Baruch urodził się w 1870 w Camden do Simon Baruch, lekarza, który dokonał znaczącego wkładu w rozwój chirurgii i fizjoterapii. W wieku 11 lat Bernard przeniósł się ze swoimi krewnymi do Nowego Jorku, gdzie był wykształcony i zaczął pracować jako Posłaniec w firmie maklerskim. Wykonując małe errands, dowiedział się z przykładu handlowców i zebrane wiadomości. W wieku 28 lat, z pomocą swoich krewnych, kupił prawo do licytacji na nowojorskiej giełdzie papierów wartościowych. Na początku swojej kariery doznał kilku poważnych komplików, faktycznie tracąc wszystkie pieniądze. Umowa, która pod warunkiem, punkt zwrotny w jego rozwoju zawodowego, został zakończony kosztem $500, dostarczone przez ojca. Niektórzy historycy twierdzą, że były to ostatnie oszczędności rodziny.
Metody Bernard Baruch, którzy wolali handlować w oparciu o ogólne ruchy rynku i często sprzeczne z ogólną tendencją, zostały uznane za nadzwyczajne. Nie opierając się wyłącznie na podstawowych czynnikach i informacjach poufnych, czasami spowodował dezaprobatę współczesnych. W szczególności John Morgan nazwał go oszustem. Jednak podejście Barucha okazało się skuteczne: wkrótce mógł sobie pozwolić na bezpośrednie inwestycje. Cechą charakterystyczną jego stylu pracy był nacisk na samowystarczalność: unikanie uczestnictwa w trustów, handluje sam, dla którego został nazwany "Lone Wolf of Wall Street".
Rozpoczęcie kursu inwestowania w politykę można uznać za 1912, kiedy to sfinansował kampanię wyborczą Woodrow Wilson, dzięki któremu otrzymał pozycję w urzędzie obrony narodowej. Jednym z kluczowych warunków wstępnych udanego wyniku I wojny światowej dla Stanów Zjednoczonych było efektywne zarządzanie kompleksem przemysłowym. Pod koniec wojny brał udział w konferencji wersalskiej. Jego bezpośrednie zainteresowanie i uczestnictwo w krajowym programie skupu złota i srebra w 1933 jest potwierdzone przez zdecydowaną większość historyków.
Barukh zajmował różne stanowiska w administracjach amerykańskich prezydentów aż do 1965, kiedy zmarł w wieku 94. W 1946, brał udział w Komisji Narodów Zjednoczonych w sprawie projektu rozbrojenia jądrowego, który poszedł w historii jako plan Barucha. Autorstwo finaner również należy do terminu "zimna wojna". Książka "Moja historia" jest najbardziej znana wśród przedsiębiorców, która określa zarówno jego poglądy gospodarcze i społeczno-polityczne.
